Łysienie plackowate

Łysienie plackowate – charakterystyka

Łysienie plackowate jest odmianą łysienia niebliznowaciejacego o charakterze zapalnym. Jest częstym schorzeniem dermatologicznym i drugą najczęstszą przyczyną łysienia po łysieniu androgenowym. Etiopatogeneza choroby nie została dokładnie poznana, ale udowodniono, że podłożem utraty włosów są zjawiska immunologiczne mediowane przez limfocyty T, zarówno CD4+, jak i CD8+. Reakcja immunologiczna skierowana jest przeciwko mieszkom włosowym w fazie anagenu, czyli w fazie wzrostu włosa. Typowe zmiany chorobowe maja charakter dobrze odgraniczonych ognisk pozbawionych włosów.

Postacie łysienia plackowatego

Wyróżnia się kilka klinicznych postaci łysienia plackowatego, różniących się rozległością oraz lokalizacją zmian:

• Łysienie o ogniskowej utracie włosów – najbardziej typowa forma, w której widoczne są jedno lub kilka ognisk wyłysienia.
• Łysienie plackowate rozlane – zmiany są bardziej rozproszone, bez wyraźnych ognisk.
• Łysienie wężykowate – charakteryzuje się utratą włosów w okolicy czołowo-skroniowej i potylicznej, przypominając wąż oplatający głowę.
• Łysienie całkowite – całkowita utrata włosów na skórze głowy.
• Łysienie uogólnione – obejmuje utratę włosów na całym ciele, w tym na brwiach, rzęsach i innych owłosionych częściach.

Przyczyny i mechanizm choroby

Choć dokładne przyczyny łysienia plackowatego pozostają nieznane, wiadomo, że na rozwój choroby mają wpływ zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Uważa się, że schorzenie to jest wynikiem zakłócenia mechanizmów regulujących układ odpornościowy, który w przypadku osób zdrowych chroni mieszki włosowe przed atakami autoimmunologicznymi.

Terapia łysienia plackowatego

Leczenie łysienia plackowatego wymaga indywidualnego podejścia, ponieważ przebieg choroby jest bardzo zróżnicowany u poszczególnych pacjentów. Terapia obejmuje zarówno leczenie miejscowe, jak i ogólnoustrojowe oraz nowoczesne metody, takie jak fototerapia.

Miejscowe leczenie farmakologiczne

W początkowych stadiach łysienia często stosuje się maści i roztwory zawierające środki przeciwzapalne, które pomagają zahamować reakcję autoimmunologiczną.

Ostrzykiwanie lekiem przeciwzapalnym

Złotym standardem leczenia typowych ognisk łysienia plackowatego jest ostrzykiwanie lekiem przeciwzapalnym. Zabiegi wykonuje się co 4 tygodnie. Liczba zabiegów w poszczególnych przypadkach może się różnić. Najczęściej już po 2-3 zabiegach widoczny jest odrost włosów. Przed zabiegiem na skórę stosuje się krem znieczulający.

Fototerapia – laser ekscymerowy 308 nm

Nowoczesną i coraz bardziej popularną metodą leczenia łysienia plackowatego jest terapia z wykorzystaniem lasera ekscymerowego. Urządzenie emituje światło o długości fali 308 nm, które ma działanie immunosupresyjne, co skutecznie tłumi atak limfocytów T na mieszki włosowe. Terapia ta jest szczególnie polecana pacjentom, którzy nie akceptują iniekcji lub dla dzieci, ponieważ jest całkowicie bezbolesna.

Typowy schemat leczenia obejmuje dwa naświetlania w tygodniu. Zabiegi te są dobrze tolerowane, choć mogą powodować niewielkie działania niepożądane, takie jak zaczerwienienie, uczucie pieczenia czy świąd skóry. Objawy te zazwyczaj ustępują w ciągu 24 godzin.

Efekty terapii

Leczenie łysienia plackowatego, choć czasem wymaga cierpliwości, daje często bardzo satysfakcjonujące rezultaty. U wielu pacjentów już po pierwszych zabiegach zauważalna jest poprawa w postaci odrastających włosów. Przykładowo, zdjęcia wykonane za pomocą trichoscanu u pacjentki po jednym zabiegu pokazują znaczną poprawę parametrów włosów, co potwierdza skuteczność zastosowanej terapii.

Podsumowanie

Łysienie plackowate jest schorzeniem o złożonej etiologii, które może znacząco wpływać na jakość życia pacjenta. Dzięki nowoczesnym metodom leczenia, takim jak ostrzykiwanie lekami przeciwzapalnymi czy fototerapia z użyciem lasera ekscymerowego, można jednak skutecznie walczyć z objawami tej choroby. Kluczowe jest indywidualne podejście i ścisła współpraca pacjenta z lekarzem, co pozwala na osiągnięcie najlepszych możliwych rezultatów. Warto podkreślić, że wczesne rozpoczęcie terapii zwiększa szanse na sukces leczenia.