Blizny potrądzikowe

Trądzik jest częstą chorobą – występuje u ponad 80% młodzieży wraz z rozpoczęciem dojrzewania. Choroba za­czyna się pojedynczymi zaskórnikami, które tworzą się z powodu wzmożonego wytwarzania wydzieliny przez gruczoły łojowe oraz zatkania ujść tych gruczołów przez masy zrogowaciałych komórek. Żyjące na powierzch­ni skóry bakterie Propionibacterium acne mogą doskonale rozmnażać się we wnętrzu zaskórników, a rozkła­dając nagromadzony tam łój, produkują kwasy tłuszczowe odpowiedzialne za rozwój reakcji zapalnej. W ten sposób z zaskórnika powstaje grudka lub krosta, a w cięższych przypadkach dochodzi do rozwoju głębokich nacieków zapalnych, które mogą zropieć, a po wygojeniu pozostawić niekiedy szpecące blizny. Blizny te utrzymują się na trwałe pomimo wyleczenia lub wygaśnięcia trądziku. Leczenie blizn potrądzikowych, pomimo wielu dostępnych metod nadal nastręcza trudności i wymaga cierpliwości zarówno ze strony lekarza, jak i pacjenta.

Rodzaje blizn potrądzikowych

• Blizny zanikowe – najczęściej spotykane, polegają na obecności zagłębień (zaniku) w skórze. Mogą być pojedyncze lub bardzo liczne o różnej głębokości i kształtach – punktowe (jakby wciśnięte przez szpilkę), ospowate (o ostrych wysztancowanych brzegach), większe zagłębienia o łagodnych brzegach, zanikowe blizny linijne. Blizny zanikowe występują na twarzy i plecach.
• Bliznowce – są odmianą blizn przerostowych, powstających w miejscach wykwitów zapalnych w przebiegu trądziku. Przybierają postać rosnących, kopulastych guzków lub guzów, które mogą osiągać znaczne rozmiary. W okresie aktywnym charakteryzują się czerwonym zabarwieniem. Występują u osób z pewną predyspozycją, lokalizując się głównie na skórze okolicy mostka, grzbietu i ramion; rzadko na twarzy i szyi.

Leczenie

Terapia blizn potrądzikowych zależy od ich rodzaju, nasilenia i umiejscowienia. Leczenie jest zwykle wieloetapowe i nierzadko wymaga zastosowania kilku różnych metod u tego samego pacjenta. Uzyskiwane wyniki zależą od stanu wyjściowego. W łagodnych i średnio nasilonych przypadkach stosuje się łagodniejsze metody, a uzyskana poprawa może wynosić 80-100%. W stanach najbardziej zaawansowanych wymagających bardziej inwazyjnego leczenia można liczyć na poprawę 50-80%. Program leczenia ustalany jest indywidualnie, uwzględniając zaawansowanie zmian oraz oczekiwania pacjenta.

Blizny zanikowe

• Laser fraxel Re:pair
• inne zabiegi laserowe
• pilingi chemiczne
• mikrodermabrazja
• dermabrazja
• leczenie chirurgiczne
  • wycięcie chirurgiczne głębokich zanikowych blizn, które trudno się poddają leczeniu, może być najlepszym rozwiązaniem. Powstała po wycięciu linijna blizna wygląda znacznie lepiej niż blizna zanikowa. W drugim etapie na powstałą po wycięciu bliznę można wykonać dodatkowy zabieg laserem Fraxel lub dermabrazję, co powoduje zatarcie jej konturów i pozwala wtopić się w otaczająca skórę.
  • wycięcie chirurgiczne blizny z następowym przeszczepem skóry.

Blizny przerostowe

• Ostrzykiwanie blizny triamcinolonem – lekiem z grupy steroidów. Zwykle wykonuje się kilka zabiegów w odstępie kilku tygodni podając lek o odpowiednim stężeniu. Efekt następuje stopniowo.
• Wycięcie chirurgiczne przerostowej blizny zwłaszcza, jeśli znajduje się w linii zmarszczek lub w naturalnych fałdach skóry może przynieść pożądany efekt kosmetyczny. Powstałą linijną bliznę można poddać korekcji laserem Fraxel lub dermabrazji.

Bliznowce

• Ostrzykiwanie triamcinolonem – lekiem z grupy steroidów. Zwykle wykonuje się kilka zabiegów w odstępie kilku tygodni podając lek o odpowiednim stężeniu. Efekt następuje stopniowo.
• Mrożenie – metoda polegająca na niszczeniu tkanek poprzez miejscowe działanie niskiej temperatury. Mrożenie można łączyć z zabiegami ostrzykiwania triamcinolonem. Metoda ta przynosi korzystne efekty. Wykonuje się od jednego do kilku zabiegów. Wadą jest stosunkowo długi czas gojenia, który wynosi 2-3 tygodnie.
• Laser naczyniowy – może być przydatny w leczeniu rosnących, czerwonych bliznowców.
• Żele na bazie silikonu
• Presoterapia – leczenie uciskiem

W leczeniu bliznowców należy unikać metody wycinania chirurgicznego jak również wypalania laserem CO2, ze względu na wysokie (ok. 70%) ryzyko odrostu zmian, nierzadko większych niż przed usunięciem.