Blizna jest wynikiem procesu naprawczego będącego odpowiedzią organizmu na uszkodzenie skóry lub innych tkanek.

Podział blizn:

Ze względu na przyczynę:

• Pooperacyjne
• Pourazowe
• Pooparzeniowe
• Pozapalne – powstające jako zejście zmian zapalnych lub ropnych w przebiegu np. trądziku, ospy wietrznej

Ze względu na wygląd:

• Linijne
• Rozciągnięte

• Zanikowe – polegają na obecności zagłębień (zaniku) w skórze. Najczęściej powstają jako wynik stanu zapalnego w przebiegu trądziku, ospy wietrznej i innych. Rzadziej są wynikiem urazu lub zabiegu chirurgicznego. Mogą być pojedyncze lub bardzo liczne o różnej głębokości i kształtach – punktowe (jakby wciśnięte przez szpilkę), ospowate (o ostrych, jakby wysztancowanych brzegach), większe zagłębienia o łagodnych brzegach, zanikowe blizny linijne.
• Przerostowe (wypukłe) – Blizny przerostowe – polegają na obecności zbliznowaciałych, twardych, wypukłych zgrubień różnych wielkości i kształtów, które zależą od wielkości i kształtu pierwotnego uszkodzenia skóry. Powstają w obrębie blizn pooperacyjnych, pourazowych, pooparzeniowych i pozapalnych. Od bliznowców różnią się tym, że nie przekraczają wielkości pierwotnego uszkodzenia skóry.

 

• Bliznowce – najczęściej powstają w miejscu uszkodzenia skóry:po zabiegu chirurgicznym, w miejscu injekcji (np. po szczepieniu), w miejscu ustępujących zmian zapalnych (trądzik, ospa wietrzna, zapalenie mieszków włosowych), po oparzeniu. Bliznowce mają charakter wypukłych guzów wyraźnie przekraczające miejsce urazu. W okresie początkowym stopniowo rosną i mogą osiągać rozmiary od kilku milimetrów do kilku centymetrów

  

  

Najczęściej występują na skórze klatki piersiowej, zwłaszcza okolic mostka, górnej części grzbietu, ramionach, płatkach uszu. Istnieje również odmiana bliznowca samoistna – występująca u osób z pewną predyspozycją, bez uchwytnego urazu skóry. W takim przypadku ogniska są zwykle liczne. W okresie wzrostu, ze względu na bogate unaczynienie, bliznowce cechują się czerwonym lub różowym zabarwieniem. Może im wtedy towarzyszyć świąd, a nawet ból. Dojrzałe ogniska, po okresie wzrostu, bledną i przybierają kolor zbliżony do normalnej skóry.

Leczenie

Blizny zanikowe

• laser Fraxel Re:pair
• laser CO2
• inne zabiegi laserowe
• peelingi chemiczne
• mikrodermabrazja
• dermabrazja
• leczenie chirurgiczne
  • wycięcie chirurgiczne głębokich zanikowych blizn, które trudno się poddają leczeniu, może być najlepszym rozwiązaniem. Powstała po wycięciu linijna blizna wygląda znacznie lepiej niż blizna zanikowa. W drugim etapie na powstałą po wycięciu bliznę można wykonać dodatkowy zabieg laserem Fraxel lub dermabrazję, co powoduje zatarcie jej konturów i pozwala wtopić się w otaczająca skórę.
  • wycięcie chirurgiczne blizny z następowym przeszczepem skóry.

Blizny przerostowe

• Ostrzykiwanie blizny triamcinolonem – lekiem z grupy steroidów. Zwykle wykonuje się kilka zabiegów w odstępie kilku tygodni, podając lek o odpowiednim stężeniu. Efekt następuje stopniowo.
• Odparowanie laserem CO2
• Dermabrazja
• Ścięcie lub wycięcie chirurgiczne przerostowej blizny, zwłaszcza jeśli znajduje się w linii zmarszczek lub w naturalnych fałdach skóry, może przynieść pożądany efekt kosmetyczny. Powstałą linijną bliznę można dodatkowo poddać korekcji laserem Fraxel lub dermabrazji we wczesnym okresie (4-6 tyg.) po wycięciu.

Bliznowce

 

• Ostrzykiwanie triamcinolonem – lekiem z grupy steroidów. Zwykle wykonuje się kilka zabiegów w odstępie kilku tygodni, podając lek o odpowiednim stężeniu. Efekt następuje stopniowo.

  

• Mrożenie – metoda polegająca na niszczeniu tkanek poprzez miejscowe działanie niskiej temperatury. Mrożenie można łączyć z zabiegami ostrzykiwania triamcinolonem. Metoda ta przynosi korzystne efekty. Wykonuje się od jednego do kilku zabiegów. Wadą jest stosunkowo długi czas gojenia, który wynosi 2-3 tygodnie.
• Laser naczyniowy – może być przydatny w leczeniu rosnących, czerwonych bliznowców.
• Żele na bazie silikonu
• Presoterapia – leczenie uciskiem

 

Należy unikać w leczeniu bliznowców metody wycinania chirurgicznego, jak również wypalania laserem CO2, ze względu na wysokie (ok. 70%) ryzyko odrostu zmian, nierzadko większych niż przed usunięciem.